یه کامیکی بود با این مضمون که یکی به دوستش گفته بود اگه 20 هزار نفر رو بکشیم مساویه با کاشتن 20 میلیون درخت و دوستش جواب داده بود بعضی وقتا عجیب میشی.من اینو فرستادم واسه خواهرم و در جواب گفت تفکر ترسناکی داره.
خب منم موافق بودم م ولی به حرف اون کامیکه هم فکر کردم.حالا از دیروز دارم میبینم یه جایی به وسعت اروپا داره تو آتیش میسوزه و اون وقت هم کلاسی من با افتخار میگه من یه لباس رو دو بار نمیپوشم.دخترم ( که هشت سالشه) هم مثل منه.خواهرم از یه فردی صحبت کرد که مهمونی های بزرگش رو با یه بار مصرف برگزار میکرد و من تازه کمتر از یه ساله فهمیدم که صنعت لباس بعد از نفت آلوده کننده ترینه.
ما چرا هیچی نمیدونیم؟من حیرت زده شدم وقتی فهمیدم دستمال کاغذی و نوار بهداشتی از چی و چجوری و به چه قیمتی ساخته میشن و بیشتر لباس هامون از نفته نه گیاه.تمام زندگی مون رو پلاستیک برداشته:پلاستیک میخوریم،پلاستیک می نوشیم و پلاستیک میپوشیم.آب،خاک،هوا و بدن مون آلوده شده.گرمایش جهانی داره خونه مون زمین رو نابود میکنه.در جریانیم که زمین یعنی زندگی ما؟که اگه از جنگ جهانی سوم هم نجات پیدا کنیم زمین مارو نابود میکنه چون خودمون نابودش کردیم؟
+عنوان هشتگیه که داره راهکارهای عملی میده برای مبارزه با نابودی زمین.لطفا سرچ کنین.
درباره این سایت